Homo in Tunis

Door Leon Augustijn, 24 maart 2023

Mijn man en ik verblijven drie maanden in Tunesië. Een land waar nog gevangenisstraf staat op sexuele handelingen met mensen van hetzelfde geslacht. We voeren er verschillende gesprekken met homo’s. De mannen voelen zich in elkaars gezelschap vrij en drinken samen alcohol, maken muziek en zingen samen. Niet in het openbaar, maar in de bar van een verlaten hotel of thuis.

Ik spreek een beroemde muzikant uit Tunesie. Hij vertelt openhartig over de politiek van zijn land. Hij mist de connectie met Europa. De politiek is machtiger geworden en door de keuzes die daarin gemaakt worden zien burgers politiek steeds meer als een zinloze bezigheid. Het houdt ook de opbouw en ontwikkeling van het land tegen. En toeristen zie je nog nauwelijks.

Een andere man, die tijdens ons verblijf onder ons woont, vertelt dat hij, net als ik, elke dag naar de sportschool gaat en aan fitness doet. De wheypoeder staat inderdaad bij hem thuis op het keukenblad en elke ochtend en avond horen we het geluid van het maken van de shake. Hij vertelt over zijn geloof en de invloeden die de islam op het homozijn heeft. Openlijk homozijn kan niet. Zijn familie weet van niks. Als we met hem naar het cafe gaan wil hij graag mijn tattoage zien. Ik trek mijn shirt uit. Hij oogt verlegen. Zomaar een shirt uittrekken om je tatoeage te laten zien is ongepast. Snel trek ik dus mijn shirt maar weer aan en later in huis vertelt hij me dat dit inderdaad niet gepast was. Er is veel schaamte voor bloot of naakte lichaamsdelen.

We praten verder over het geloof. Hoe het voor mij in Nederland is en welke stromingen we hebben. Welke geloofsgroepen er zijn, die homoseksualiteit accepteren en welke niet. Hij vertelt hetzelfde. Volgens hem zijn er verschillende niveaus in de islam. Als eerste die van de Koraan. Dit is hoe hij zijn geloof beleeft en ziet. Alles is een overlevering van een profeet, alles is gezegd en doorvertaald door mensen. Seks onder dwang is niet goed, volgens de Koraan. Seks met hetzelfde geslacht is discutabel. Maar de meerderheid zegt dat het niet goed is. Een minderheid, waar hij zelf onder valt vindt het wel goed. Volgens hem is het belangrijk dat binnen de islam iedereen de Koraan bestudeert en het interpreteert naar vermogen. Het schijnt dat er veel overleveringen en geschriften niet gepubliceerd zijn. Hij vindt dat alles discutabel is en dat hij niet weet wat van deze overleveringen wel of niet klopt. Wie bepaalt wat er wel of niet vertaald wordt, en wie bepaalt hoe het vertaald wordt? En wordt wel alles gezegd? Zaken zijn volgens hem ook bewust veranderd. Mogelijk onder de invloed van de macht van de vertaler. Erg ingewikkeld allemaal. Daarom is het belangrijk om dat wát geschreven staat met zorg en terughoudendheid te lezen.

Onder moslims en christenen zijn er grote verschillen. Volgens hem is het belangrijk dat je alles doet wat volgens jou goed is en dat je samen met God mag leven zoals je bent. Het is jouw relatie met God en daar kan niet over geoordeeld worden. Leef eerlijk en oprecht en help mensen die hulp en liefde nodig hebben. Dat is toch veel belangrijker voor God?

Dit sluit mooi aan bij ons bezoek aan de hoofdstad Tunis de volgende dag.

Zie de eerste vlog!

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook …

Ik in de grote zandbak

Na onze ervaring in het plaatsje Douz willen we de rust opzoeken. We zijn klaar met alle scooter en brommer geluiden van het dorp. Inmiddels zijn we gewend geraakt aan dat er weinig tot geen vrouwen en kinderen buiten rond lopen. De koffie in de koffiehuizen zijn erg lekker en ook het eten. We besluiten om de stilte op te zoeken.

Een paars gekleurde hoofdpersoon

Voor mij is het belangrijk dat elke dag opnieuw een  dag van acceptatie is waarin iedereen oordeelvrij is. Iedereen mag zijn wie die wil zijn ook al ben je een paars gekleurde hoofdpersoon. Overal? Gisteren  was het Paarse vrijdag, dé grote actiedag van de GSA’s (Gender & Sexuality Alliance). Steeds meer scholen kleuren dan paars om zich in te zetten voor seksuele- en genderdiversiteit. Dit zou de norm moeten zijn op elke school, gemeente, kerk, vereniging, werkplek, sportclub, kortom overal.