Een paars gekleurde hoofdpersoon

Door Leon Augustijn, 10 december 2022

Voor mij is het belangrijk dat elke dag opnieuw een  dag van acceptatie is waarin iedereen oordeelvrij is. Iedereen mag zijn wie die wil zijn ook al ben je een paars gekleurde hoofdpersoon. Overal? Gisteren  was het Paarse vrijdag, dé grote actiedag van de GSA’s (Gender & Sexuality Alliance). Steeds meer scholen kleuren dan paars om zich in te zetten voor seksuele- en genderdiversiteit. Dit zou de norm moeten zijn op elke school, gemeente, kerk, vereniging, werkplek, sportclub, kortom overal.

Het verhaal voor iedereen

Vandaag was ik een hoofdpersoon, een Gouwenaar die zijn verhaal aan een luisteraar vertelt,  in de bibliotheek van Gouda. Naast mij waren er ook nog andere mooie en bijzondere hoofdpersonen. We gingen met elkaar in gesprek en ook de Gouwenaars luisterden naar ons verhaal. Zelf van buiten Gouda kwamen er mensen speciaal om naar mijn ervaringen te luisteren. De mensen vonden het bijzonder, inspirerend en ook motiverend. Sommigen wilden weten hoe ik heb geworsteld met mijn homoseksuele gevoelens en hoe ik omging met de angst voor afwijzing. Iemand anders vertelde nadat ik mijn verhaal had gedeeld: “Mijn oom is homo en is op latere leeftijd uit de kast gekomen. Door jouw verhaal begrijp ik nu pas dat hij erg eenzaam moet zijn geweest.” Weer anderen vinden het onbegrijpelijk dat je als iemand uit de lhbtiga+ gemeenschap nog steeds in ons land wordt afgewezen door mensen of dat je uitgescholden wordt. Ook het stereotype kwam voorbij. Iemand zei: “Je bent zo mannelijk. Volgens mij zie ik je vaak met je broer door de stad lopen.” Dit hoor ik vaak, maar diegene die ze voor mijn broer aanzien is mijn man.

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook …

Weer een dag …

Gisteren was de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Intersekse Fobie. Elk jaar wordt op deze dag stilgestaan bij de fobieen rond de lhbtiqa+ gemeenschap. Waar komt die fobie toch vandaan? En hoe ontstaat een dergelijke angst? En waarom is de angst er nog steeds, en is deze dag dus nodig!

Help ik zit klem!

Dit is iets wat ik soms tegen mezelf zei. Als ik niet mezelf kon zijn. Als mijn onderliggende behoeftes niet vervuld werden. Als ik mezelf niet op één zette. Familie en vrienden zeiden: ‘geniet.’ Maar mijn IK (Innerlijke Kracht) was er niet meer.

Als ik cliënten begeleid hoor ik ook vaak dat dit bij hun speelt.