Blog
Maandelijks schrijf ik een blogpost. De blogs gaan over gebeurtenissen die ik meemaak en hoe ik gebeurtenissen ervaar. Soms zijn ze zo herkenbaar! Soms inspireer ik en motiveer ik er iemand mee. Zodat diegene meer en meer zichzelf te kunnen zijn. Wat zou de wereld mooi zijn die steeds een stukje inclusiever zou worden.
Help ik zit klem!
Dit is iets wat ik soms tegen mezelf zei. Als ik niet mezelf kon zijn. Als mijn onderliggende behoeftes niet vervuld werden. Als ik mezelf niet op één zette. Familie en vrienden zeiden: ‘geniet.’ Maar mijn IK (Innerlijke Kracht) was er niet meer.
Als ik cliënten begeleid hoor ik ook vaak dat dit bij hun speelt.
Breng je verhaal in beeld
Maak je boodschap in één oogopslag duidelijk!
Als zakelijk tekenaar breng ik jouw verhaal tot leven in kleurrijke praatplaten. Of het nu gaat om complexe vraagstukken, je missie en visie of kernwaarden van je project of organisatie. Samen visualiseren we je boodschap zó dat die raakt en inspireert.
Krachtsessie
Krachtsessie is een eenmalige psychologische sessie waar innerlijke kracht centraal staat. Tijdens deze sessie wordt gefocust op het versterken van persoonlijke kracht, zelfvertrouwen en veerkracht.
Wees niet perfect
Anderhalf jaar geleden deed ik een stap opzij. Mijn dochter verdiende vrijheid. Zij mocht niet langer klem zitten tussen haar moeder en mij. Dat was pijnlijk. Voor mijn familie, voor mij en vooral voor mijn dochter. Het moment dat ik haar losliet raak ik nooit meer kwijt. Maar ik moest verder. Waarom loop ik steeds vast? Wie wil ik zijn? Wie ben ik echt?
Als mijn woorden negatieve impact hebben
Ik startte mijn schrijfreis een goed jaar geleden. Naast het schrijven aan mijn boek, ben ik ook gaan bloggen. Ik weet nog goed dat mijn allereerste blog ging over dat ik me als vader terugtrok. Een heftige beslissing, maar uit liefde genomen.
Hebben we reden om trots te zijn?
De Pride-maand juni zit er op en wat waren er weer prachtige feesten. Elk jaar wordt het aantal gemeenten dat een Pride organiseert groter en groter. Ooit werd deze themamaand in het leven geroepen om speciaal aandacht te besteden aan de positie, emancipatie en acceptatie van de LHBTQ+-gemeenschap. In hoeverre is daar, anno 2023, nog sprake van?
Een “roze” witte olifant in Tunesië!
Samen met mijn man reisde ik afgelopen maanden door Tunesië 🇹🇳. Inmiddels zijn we weer een paar dagen in Nederland, waar de lucht schoner en de rijkdom bijna overweldigend is. We hebben mooie avonturen beleefd, nieuwe vrienden gemaakt en bijzondere gesprekken gevoerd. Maar helaas was niet alles leuk.
Weer een dag …
Gisteren was de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Intersekse Fobie. Elk jaar wordt op deze dag stilgestaan bij de fobieen rond de lhbtiqa+ gemeenschap. Waar komt die fobie toch vandaan? En hoe ontstaat een dergelijke angst? En waarom is de angst er nog steeds, en is deze dag dus nodig!
Ik in de grote zandbak
Na onze ervaring in het plaatsje Douz willen we de rust opzoeken. We zijn klaar met alle scooter en brommer geluiden van het dorp. Inmiddels zijn we gewend geraakt aan dat er weinig tot geen vrouwen en kinderen buiten rond lopen. De koffie in de koffiehuizen zijn erg lekker en ook het eten. We besluiten om de stilte op te zoeken.
Blij met onze rechten
Mijn man en ik reizen we van noord naar zuid. Van hotel met zwembad en de middellandse zee naar slapen in de buitenlucht onder de sterrenhemel met een deken op een matje. Onderweg kwamen we grote cultuurverschillen tegen. We begonnen in Tunis, daarna Sousse. Stedelijke steden aan de rand van de middellandse zee. Sommige hotels staan er verlaten en vervallen bij die tien jaar terug nog tot de top en druk bezochte hotels behoorden.
Blijf jezelf!
De verschillen tussen Nederland en Tunesië vallen al snel op. Op onze reis door dit land en tijdens ons verblijf in de stad Medina zien we zoveel verschillen. Vooral voor wat betreft de welvaart en medische zorg. Veel gehandicapte mensen, die er erg slecht uitzien. Ze krijgen niet de medische zorg die ze nodig hebben en de meesten moeten met bedelen hun geld verdienen.
Doe die (grote) kast weg
Als ik mij op voorstel aan nieuwe collega’s of vrienden zeg ik altijd wie ik ben, dat ik een dochter heb en dat ik getrouwd ben met een man. Bij elke voorstelronde voelt het alsof ik opnieuw uit de kast kom. Hetzelfde gevoel heb ik als ik in de media verschijn met een artikel of een interview. Waar komt deze uitspraak toch vandaan: uit de kast komen? Het voelt alsof ik meer open moet zijn dan de norm. Het voelt als een onthulling. Iets vertellen wat het daglicht niet mag verdragen.
Wachten en kijken!
Vandaag reizen we van Tunis naar Sousse. We hebben alles zorgvuldig gepland, zodat we weten waar en wanneer we moeten overstappen van taxi op sneltaxi op trein, enz. Maar uiteindelijk gaat het toch anders en is de wachttijd langer dan de reis zelf. Samen met mijn man staan sta ik te wachten op de trein. Hij is te laat. Eerst dertig, dan zestig en vervolgens negentig minuten staan we op het perron. Geen trein, maar genoeg te beleven. Het perron loopt langzaam vol.
Tijd voor mezelf
Soms voel ik me eenzaam en wil ik samen zijn met anderen. Hierdoor investeer ik veel in de ander ga ik bewust contact zoeken. Ik stuur en reageer juist extra. Ik zit er bovenop. Dan heb ik een gevoel van controle. En pak ik, soms veel te snel, de leiding. Ik vertrouw op mezelf en geef een ander niet altijd de kans het vertrouwen te tonen.
Homo in Tunis
Mijn man en ik verblijven drie maanden in Tunesië. Een land waar nog gevangenisstraf staat op sexuele handelingen met mensen van hetzelfde geslacht. We voeren er verschillende gesprekken met homo’s. De mannen voelen zich in elkaars gezelschap vrij en drinken samen alcohol, maken muziek en zingen samen. Niet in het openbaar, maar in de bar van een verlaten hotel of thuis.
We sluiten ons af
Op weg met met mijn boodschappen naar huis kom ik een bekende tegen en maken we een kort praatje. Al snel lopen we door want we zijn druk. Ik hoor de vogels fluiten en de wind door de bomen waaien.
Er zit meer kracht in je dan je denkt
Iedereen heeft wel eens dat hij zijn gedachten niet los kan laten: gepieker! Vaak gaat het er dan om dat we bang zijn voor de gevolgen van iets. In mijn geval was ik bang om afgewezen te worden omdat ik uit de kast kwam als homo. Sporten en fysieke uitdagingen aangaan hielpen me hier overheen. Fysieke uitdagingen waren makkelijker dan toegeven aan mezelf en mijn gedachten los te laten.
Lantarenpalen rennen
Kleine keuze
Ik sta in de winkel voor het vak met ruim dertig tandenborstels. De ene nog veelbelovender dan de andere. Van flexibele tot tandenborstels met keiharde haartjes. En dan heb ik het nog niet eens over mondstukken voor de elektrische tandenborstels. Ik ben blij dat ik er ook een duurzame tandenborstel tussen aantref. Eentje van simpel hout.
Eindelijk rust
Fietsen en wandelen over de Drentse Aa. Hier geniet ik van en hier voel ik me verbonden met de omgeving. Heerlijk, die rust! Even niet op (sociale) media of berichten beantwoorden. Tijdens het wandelen en fietsen zie ik continu een nieuw en of veranderend stukje landschap. En ontdek ik nog eens wat. Ooit vond ik, tijdens het wandelen in de Ardennen, een schedel van een bever.
We wijzen mensen af
Vorige week bezocht ik herinneringskamp Westerbork. Van het kamp zelf is momenteel weinig meer te zien. Alleen een maquette. Het kamp was een onderdeel van de vernietiging van mensen die in de ogen van anderen anders waren. Maar het waren mooie mensen, lieve mensen, angstige en teleurgestelde mensen. Mensen die afgewezen werden omdat ze anders waren.
Vastgevroren!
Ik kan geen kant meer op, moet de muis op deze foto gedacht hebben. Het is een foto van twee weken geleden, toen veel mensen genoten van een paar dagen ijspret, net als ik. Toch kwam er ook gelijk een beeld bij me naar boven, betrekking hebbende op mijn eigen situatie.
Freek
Heb je hem al gezien? De kerstreclame van de Lidl, met Freek, gespeeld door Alex Klaasen. Freek maakte een paar maanden geleden zijn opwachting in de commercials van de supermarkt. Het leek of hij alleen was, nu blijkt hij een vriend te hebben.
Een paars gekleurde hoofdpersoon
Voor mij is het belangrijk dat elke dag opnieuw een dag van acceptatie is waarin iedereen oordeelvrij is. Iedereen mag zijn wie die wil zijn ook al ben je een paars gekleurde hoofdpersoon. Overal? Gisteren was het Paarse vrijdag, dé grote actiedag van de GSA’s (Gender & Sexuality Alliance). Steeds meer scholen kleuren dan paars om zich in te zetten voor seksuele- en genderdiversiteit. Dit zou de norm moeten zijn op elke school, gemeente, kerk, vereniging, werkplek, sportclub, kortom overal.
Over vijf jaar
Weet jij al waar jij over vijf jaar wil staan? Interessant om daar eens over na te denken!
Ook de redactie van de Gaykrant, onder leiding van Rick van der Made, is met deze vraag bezig. Vorige week mocht ik aanwezig zijn bij een redactievergadering, waar we met elkaar spraken over de toekomst van onze mooie, interessante online krant.
Dat zal ze leren, daar in Qatar!
Geen versierde straten. Ook heb ik niemand voorbij zien komen in oranje tenue, en het dronkemansgelal na de overwinning van Nederland op Senegal gisterenavond, bleef ook achterwege. Desalniettemin kan de start van het WK voetbal je niet ontgaan zijn. Ik ken werkelijk niemand die geen mening heeft over dit toernooi. Waarom zou ik dan überhaupt een column aan dit onderwerp wijden?
Ik ben meer dan mijn geaardheid
Gisterenavond keek ik ‘’Boerderij van Dorst’’, waarin Splinter Chabot te gast was. Ik hoorde hem vertellen over zijn boek ‘’Confettiregen’’ en dat hij sindsdien vooral geassocieerd wordt met zijn geaardheid, dat het té vaak daarover gaat.
Natuurlijk is hij meer dan dat, maar omdat zijn boek over de worsteling met zijn homoseksualiteit gaat en het zo goed verkocht wordt, is het – of het terecht is of niet – een gevolg.
Drie beschermengelen op mijn schouder!
Ik besloot een tattoo te zetten, ter onderstreping van mijn sterke geloof. In mijn blog van vorige week vertelde ik je daar al over. Ik had ergens een mooie tattoo gezien, die het nét niet was voor mij. De tatoeëerder heeft daarna het ontwerp aangepast en er een prachtige afbeelding van gemaakt.
We keuren het niet goed
Mijn geloof is sterk. Ik ben katholiek opgevoed en heb dan ook de sacramenten van het geloof ontvangen. Het doopsel, de heilige communie, het vormsel, zelfs die van het huwelijk en niet te vergeten de biecht, toen ik gevoelens voor jongens kreeg. Als volwassene heb ik me nogmaals laten dopen en als ambassadeur voor mijn werk ben in naar Lourdes geweest, waar ik wonderen heb zien gebeuren.
Ik speelde verstoppertje in de kast
Volgende week is het regenboogweek en wordt rond de Coming-Outdag van 11 oktober van alles georganiseerd in mijn woonplaats Gouda. Ook al kiest de een ervoor om openlijk ‘uit de kast’ te komen en kiezen anderen voor een manier die rekening houdt met hun cultuur of religie, Coming-Outdag is een dag waarop gevierd wordt dat iedereen zichzelf mag zijn en zijn eigen keuzes mag maken.
IK trek me terug als vader!
’Ik trek me terug als vader.’’ Deze woorden sprak ik uit tegen een jeugdbeschermer. Niet om mijn dochter in de steek te laten, maar om rust voor haar te creëren. Aan deze heftige woorden ging al zoveel vooraf. Je zou er een boek over kunnen schrijven. En juist daar, ná die woorden, besloot ik dat daadwerkelijk te doen. Een boek te schrijven over mijn worsteling van de afgelopen jaren. Niet alleen die rond de scheiding en de gevolgen daarvan, maar ook over mijn homoseksualiteit en mijn carrière in een machowereld.