Ik doe aan emotioneel schransen
Doel: Accepteer wie je bent!
We zijn allemaal emotionele eters, we zitten soms vol met schuld, verdriet, jaloezie en angsten.
Soms zijn we zo moe van onze minder comfortabele emoties dat we alles onderdrukken door even flink te bunkeren of uitgebreid te schransen.
Dit is iets wat ik soms tegen mezelf zei. Als ik niet mezelf kon zijn. Als mijn onderliggende behoeftes niet vervuld werden. Als ik mezelf niet op één zette. Familie en vrienden zeiden: ‘geniet.’ Maar mijn IK (Innerlijke Kracht) was er niet meer.
Als ik cliënten begeleid hoor ik ook vaak dat dit bij hun speelt.
Anderhalf jaar geleden deed ik een stap opzij. Mijn dochter verdiende vrijheid. Zij mocht niet langer klem zitten tussen haar moeder en mij. Dat was pijnlijk. Voor mijn familie, voor mij en vooral voor mijn dochter. Het moment dat ik haar losliet raak ik nooit meer kwijt. Maar ik moest verder. Waarom loop ik steeds vast? Wie wil ik zijn? Wie ben ik echt?
0 reacties