IK trek me terug als vader!

Door Leon Augustijn, 23 september 2022

’Ik trek me terug als vader.’’ Deze woorden sprak ik uit tegen een jeugdbeschermer. Niet om mijn dochter in de steek te laten, maar om rust voor haar te creëren. Aan deze heftige woorden ging al zoveel vooraf. Je zou er een boek over kunnen schrijven. En juist daar, ná die woorden, besloot ik dat daadwerkelijk te doen. Een boek te schrijven over mijn worsteling van de afgelopen jaren. Niet alleen die rond de scheiding en de gevolgen daarvan, maar ook over mijn homoseksualiteit en mijn carrière in een machowereld.

Dat ik niet voldeed aan het perfecte plaatje maakte dat ik boos op mezelf was. Dat ik me continue wegcijferende. Ik deed me – onbewust – voor als iemand die ik niet was. Maar wie was ik dan wel? Dat kon ik niet zien. Mijn masker zat in de weg.

Wat was ik bang om verlaten te worden en alleen te komen staan. Door de scheiding van de moeder van mijn dochter gebeurde dat ook daadwerkelijk. Het maakte mij onzeker. Dat masker moest verdwijnen. Stapje voor stapje is dat uiteindelijk gelukt. Met bloed, zweet en tranen. Ik wilde het aangaan om mijn verlangens de ruimte te geven. Om te strijden tegen onrecht. Te trouwen met een man.
Wat een uitdagingen en een geweldig avontuur heb ik ervaren. En van dat avontuur maak ik je graag deelgenoot in mijn boek. Het is een bijzondere terugreis naar mezelf. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nu helemaal ben wie ik ben. Maar ik kom aardig in de richting.

Mijn boek dus, met de wat pretentieuze titel ‘IK’. Het is geen egodocument, maar een krachtig statement om mezelf niet meer te ontkennen, niet meer te verloochenen wie IK ben. Een hele strijd, die ik niet voor niets op papier zet. Voor jou, hopelijk ook voor mijn dochter. Al is er maar één persoon op deze wereld die ik kan helpen, kan inspireren met mijn verhaal, dan heb ik mijn doel bereikt.

Leon

P.S. Het verhaal rond het terugtrekken als vader, vind je natuurlijk in ‘IK’.

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook …

Help ik zit klem!

Dit is iets wat ik soms tegen mezelf zei. Als ik niet mezelf kon zijn. Als mijn onderliggende behoeftes niet vervuld werden. Als ik mezelf niet op één zette. Familie en vrienden zeiden: ‘geniet.’ Maar mijn IK (Innerlijke Kracht) was er niet meer.

Als ik cliënten begeleid hoor ik ook vaak dat dit bij hun speelt.

Vastgevroren!

Ik kan geen kant meer op, moet de muis op deze foto gedacht hebben. Het is een foto van twee weken geleden, toen veel mensen genoten van een paar dagen ijspret, net als ik. Toch kwam er ook gelijk een beeld bij me naar boven, betrekking hebbende op mijn eigen situatie.