Soms voel ik me eenzaam en wil ik samen zijn met anderen. Hierdoor investeer ik veel in de ander ga ik bewust contact zoeken. Ik stuur en reageer juist extra. Ik zit er bovenop. Dan heb ik een gevoel van controle. En pak ik, soms veel te snel, de leiding. Ik vertrouw op mezelf en geef een ander niet altijd de kans het vertrouwen te tonen.
Met als gevolg dat mensen bij me weglopen. En ik geef ze geen ongelijk 😉. Ze hebben het gevoel van beklemming en ik sta weer alleen. Ik voel me soms een simpele eik die een stralende bonsai boom wil zijn.
Als ik een project of iets anders regel dan moet het goed zijn. Tot in de puntjes verzorgd. Zo moeten ook mijn boek en mijn podcasts perfect zijn, maar dat is een illusie. Dit gedrag komt door mijn angst om afgewezen te worden. Mijn angst om niet geaccepteerd te worden om wie ik ben.Dit ego gedrag is door de jaren heen een mechanisme geworden. Het zijn als het ware mijn wortels geworden. Als ik de controle heb kan er niets mis gaan. Dit is mijn overlevingsmechanisme. Het is mijn schijnveiligheid.
Ik heb de afgelopen jaren geleerd om naar mijzelf te kijken en mezelf steeds vragen te stellen. Wat doe ik en wat wil ik? Waar heb ik invloed op? Waarom doe ik iets en waarom doe ik iets juist niet ? Vragen die me dichter bij mezelf brengen. Ik leer te voelen en mezelf te accepteren door alleen te zijn. Echt even tijd voor mezelf. Ik ben tevreden met wie ik ben en wat ik kan en niet kan. En omarm mezelf. Ook met mijn gebreken.
Alleen hierdoor ben ik niet (altijd) meer bezig met de ander.
0 reacties